เมื่อปี 2533 ศาลฎีกาเคยตัดสินคดีเกี่ยวกับการนำรถหลวงไปใช้ส่วนตัวว่า มีข้าราชการรายหนึ่งสังกัดกรมทางหลวงซึ่งโดยตำแหน่งแล้วมีอำนาจสั่งอนุญาตให้ใช้รถยนต์ของหน่วยงานและสามารถอนุมัติเบิกจ่ายค่าน้ำมันได้
ปรากฏว่าข้าราชการรายนี้ไปรับงานหล่อเสาซีเมนต์ป้ายจราจรจากผู้รับเหมาเป็นการส่วนตัว โดยมีเสาจำนวนนึงหล่อที่แขวงการทางฯ ด้วย ต่อมาข้าราชการรายนี้ก็สั่งให้ใช้รถหลวงและเบิกค่าน้ำมันจากหลวงไปขนเสาจากที่แขวงการทางฯ ไปส่งที่จุดติดตั้ง
ศาลฎีกามองว่าการรถหลวงไปใช้ส่วนตัวแถมเบิกน้ำมันหลวงอีกเป็นการใช้อำนาจในตำแหน่งโดยทุจริตอันเป็นการเสียหายแก่กรมทางหลวง เป็นความผิดฐานเจ้าพนักงานที่มีหน้าที่เกี่ยวกับทรัพย์ใช้อำนาจในตำแหน่งโดยทุจริต (ใช้ประโยชน์จากของหลวง) ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 151 จึงพิพากษาจำคุก 3 ปี 4 เดือน
อ้างอิง คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4828/2533